Eigenheimers deel 2
Dat smaken verschillen moge duidelijk zijn, zij was nu eenmaal een buitenbintje tussen de eigenheimers, haar eigenzinnige vasthoudendheid was een kenmerk, van de kruimig bloemige openingszinnen die in haar dagboek niet zouden misstaan.
Ware het niet dat liefde soms blind is, daardoor en door het niet hebben van een dagboek liep alles weer eens anders.
Uitgekookt was een goed woord om haar karakter te beschrijven of snel aangebrand
Desalniettemin en Niettegenstaande haar opgefokte oudere zussen, beiden met een rosti kapsel, uit een eerder huwelijk van hun vader met een Surinaamse, waren uit dezelfde klei getrokken, Pom en Nicola waren heel wat makkelijkere namen geweest, maar dat terzijde.
De familietrekjes waren duidelijk herkenbaar, alsook de foto's.
Het jaarlijks terugkerende dorpsfeest was weer aanstaande, in de grote tent, die precies op de scheiding van de twee dorpen stond, met aan twee kanten een bar, was ze druk bezig met het ophangen van dromen-vangers en andere decoraties, zoals de jaarlijks terugkerende traditionele kopie van de aardappeleters, waarvan als de verhalen kloppen,Vincent van Gogh tijdens een wandeling door deze streek werd geïnspireerd.
Een teken aan de wand ?