Eigenheimers deel 9
Lotus, het hondje van de dichter met z'n lotuswitte vacht ral 9003 en zijn bruine kopje met zwarte vlekjes.
Ooit als zielig straat-hondje stinkend uit z'n straatje, bezaaid met vlooien, gevuld met wormen en zo mager als
een rillend rietje, aangetroffen op 'n goudgeel strand, wat de situatie enigszins verzachtte.
Lag nietsvermoedend dromend op de ruim bemeten wit-leren bank overtrokken met een blauwe grand foulard onder het genot van een zacht blazend verkoelende airco, toen hij onvermoed gevoed door de gemacramede dromenvanger terecht kwam in andermans droom...
Overgang
Ze was de laatste tijd wat stil, ik vroeg nog is er iets ?
laat me weten wat je wil.
Ik zag t wel, ze zat gewoon niet lekker in d’r vel.
Je kent dat wel wat terug getrokken soms kort soms lang,
ik dacht da's vast de overgang.
Ze kijkt onverstoorbaar langs me heen, en ik zie haar denken
laat me met rust laat me alleen.
Ik doe m’n best hoor kriebel op d'r rug,
fluister lieve woordjes in d'r oor.
Maar ze kijkt van laat me maar
ze is op zo’n moment ontroostbaar.
Pffff wat moet ik daar nou mee ?
er zit niks anders op, ik ga naar 't café!
Maar je gedachten zijn toch thuis
zit ze lekker voor de buis, ontspannen op de bank.
Of loopt ze rond met onverwerkt verdriet en veel gejank.
Het blijft een moeilijk iets,
ik pleur onderweg naar huis
nog dronken van m'n fiets.
Eenmaal thuisgekomen
blijkt er niets meer aan de hand ze ligt
dromend van een vette kluif
lekker in d'r mand ......
Lotus schrikt wakker onder een zacht heen en weer deinende
dromenvanger .....
Hoe lang verlangd hij eigenlijk
al naar een vette kluif ?
