Layka in de Sahara

HELP !! Zien jullie die foto van mij?

Hij zegt, dat moet in de sahara, anders krijg je zand in je ogen, heb toch altijd het beste met je voor lieverd, de slijmbal, hij zegt ook, ik neem het hier ff van je over, want ik wil ook eens wat vertellen.

Op onze rit door de woestijn, staat er aan de rand van de stad Boujdour een Europees uitziende liftster met rugzak, ik stop en neem haar mee. Renata uit Polen reist zo'n 350 km door de sahara met ons mee naar onze bestemming Dakhla. Waar zij een logeeradres heeft geregeld via internet, ze doet wereldwijd aan couch-surfing, wat inhoud gratis bij mensen thuis logeren en uiteraard ook je eigen huis openstellen voor leden van dezelfde organisatie. 

Renata is een bereisd mens, spreekt Russisch, Spaans, Engels en een beetje Arabisch. Maar wij ouwehoeren in het Engels. Ze is eigenlijk onderwijzeres verteld ze, en werkte als vrijwilligster al in vele landen, o,a Kirgistan, kazachstan, Ecuador enz. Verbleef  twee maanden bij een stam in het Amazonegebied.

Maar wat op mij de meeste indruk maakte, was het verhaal over een jong Pools stel wat in vijf jaar tijd al liftend en werkend de wereld overging. Maar omdat de man van het stel ernstig ziek werd, ze terug keerden naar Polen, hij genas gelukkig maar wilde niet meer reizen.  Zij echter besmet met het reisvirus, wilde graag nog het enige continent bezoeken waar ze nog niet geweest was. Afrika, en ze ging.

Tijdens haar reis ontmoet ze in de keuken van een restaurand waar ook zij werkte een 11 jarig Afrikaans meisje uit een dorp ver weg van daar. Ze koopt voor 150 dollar het meisje vrij en reist met haar per gekochte kameel  terug naar het betreffende dorp en Moeder. Verkoopt de kameel, regelt een school en uniform en blijft in de buurt. Maar dan wordt ze zelf getroffen door een niet te genezen vorm van malaria en overlijd op 32 jarige leeftijd in Afrika. Haar Poolse moeder neemt verder de financieele zorg over het meisje op zich. Hier eindigt Renata,s verhaal. 

Van de verslagen uit haar dagboek schijnt een boek te zijn verschenen. Heftig verhaal wat een dag later nog in m'n kop zit. Daarom schrijf ik het op en deel 't met jullie.

Maar, dit is ook weer het mooie van waar ik mee bezig ben, rondreizen en mensen met verhalen ontmoeten.

Nou jij weer Layka. Ja kijk, ik hou me met heel andere dingen bezig zoals, hoe laat gaan we eten, en ook niet heel onbelangrijk, ik heb m'n tanden in een op de grond gevallen cd van Frans Bauer gezet, is dat ook weer opgelost.

Nou tot nog us en de groeten uit Marokko, Layka/Pier